Heerlijke muzikale lente avond
Bron: Witte Weekblad 18 april 2007
Ruud Braggaar
Voorschoten
Robert Schumann en Johannes Brahms, twee grootmeesters van de Duitse Romantiek, kwamen bij het duo Anastasia Safonova (piano) en Mikhail Zemtsov (altviool) uitstekend tot hun recht in een concertprogramma dat ook nog andere verrassingen bood. Het was goed toeven in Kasteel Duivenvoorde op zaterdagavond 14 april.
Het concert in Kasteel Duivenvoorde kende voor de pauze werken voor altviool en piano van twee groten van de Duitse Romantiek maar begon met een optreden van de veertienjarige violiste Dana Zemtsov. Zij speelde, begeleid door de pianiste Anastasia Safonova, op onbevangen en bekoorlijke wijze variaties op thema's uit Mozarts Don Giovanni van Johann Nepomuk Hummel (1778-1837).
Mikhail Zemtsov is aanvoerder der altviolisten van het Residentie Orkest en een zeer ervaren musicus die als solist geregeld met de grote orkesten optreedt. Hij paart een grote muzikaliteit aan een onberispelijke techniek en wist tot de kern van de muziek van Schumann (1810-1856) en Brahms (1833-1897) door te dringen. De drie Phantasiestücke opus 73, door Schumann oorspronkelijk voor klarinet geschreven, werden door Zemtsov en Safonova vakkundig ontleed en vervolgens weer muzikaal in elkaar gezet. Deze complex opgebouwde muziek begon met het weemoedige Zart und mit Ausdruck, gevolgd door Lebhaft leicht en de beslissende afsluiting Rasch und mit Feuer. De rijkdom van Schumanns muzikale fantasie was goed te horen.
Na Schumanns Phantasiestücke volgde Brahms' Sonata in Es groot, bestaande uit de delen Allegro amabile, Appassionato, ma non troppo Allegro en Andante con moto. De klank was soberder dan bij Schumann en de pianiste kon zich vooral in het laatste deel uitleven. De Brahms van de pianowerken en symfonieën was hoorbaar al bereikte hij niet het peil van de grote vioolsonates.
Anastasia Safonova verving Elena Nogaeva en dat was geen achteruitgang. De 'Russische school' levert immers veel goedgeschoolde musici die moeiteloos kunnen inspringen als dat nodig is. Het enige onderdeel dat daardoor verviel, waren drie Mazurkas en twee Etuden van Frederic Chopin en dat zal de Chopin-liefhebbers wel verdriet hebben gedaan. Er voor in de plaats speelde Mikhail Zemtsov een verrassend stuk dat zijn vader Evgeny in 1968 voor zijn moeder had geschreven en zeer de moeite waard was.
In het Ierse lied The Last Rose of Summer van W. Ernst (1814-1865) kon Zemtsov alle altviolistische kunstgrepen kwijt. Met dubbelgrepen, strijken onder en boven de kam, pizzicati, flageoletten, tremolo, trillers en dansen over de snaren beeldde hij op bijna Paganini-achtige wijze de eenzaamheid uit als men oud is en al zijn vrienden heeft verloren. De melodische lijn ging bij dit vertoon gelukkig niet verloren. Ook de Carmen Fantasia van Bizet (1838-1875) en F. Waxman (1906-1967) werd door de piano en de altviool resoluut vertolkt, was soms sprankelend en vol passie maar kon de oorspronkelijke versie voor een orkest mét koperwerk niet helemaal doen vergeten.
Ook alle concertbezoekers konden de pauze dankzij het mooie weer in de kasteeltuin doorbrengen.
|
