Herfstconcert 22 november 2014 Kasteelconcert Duivenvoorde
Foto Idsard Bosman
Pianotrio Soerjadi-Kanter brengt warme klanken
Voorschoten – Kasteel Duivenvoorde was in de zonnige herfstpracht op 22 november weer het toneel van het klassieke concert waar het Pianotrio Soerjadi-Kanter voor warme klassieke klanken zorgde. De natuur liet zich in al haar kleurenpracht op het landgoed Duivenvoorde goed zien en het weer was ook nog eens perfect.
Het Pianotrio bestaande uit violiste Agnes Houtsmuller, de cellist Thomas Kanter en de concertpianist Ardjoena Soerjadi speelde een aantrekkelijk en gevarieerd klassiek programma.
Beethoven
Na het welkomstwoord en in het bijzonder aan wethouder Nieuwenhuizen van Voorschoten begon het Pianotrio met het werk van Beethoven: Trio Opus 70 no.1 in D "Geistertrio". Hier klonk Beethoven impulsief, krachtig, maar ook verfijnd en genuanceerd. Perfect qua articulatie, timing en frasering, maar waar nodig en grenzeloos uitdagend. Misschien is dat wel wat Beethoven zo buitengewoon boeiend maakt. Je voelt de vrijheid waarmee het trio speelt. Regeltjes doen er niet meer toe. Elke noot vertelt een verhaal waarnaar je kunt blijven luisteren.
Schubert
Een bekend lied als ‘Ständchen’ wordt niet als lyrisch succesnummer gebracht. Het Pianotrio zorgde bij de uitvoering van deze bekende "serenade" heel subtiel voor een mooie en lichte sfeer.
Chopin
Soerjadi bouwde Chopins Ballades zo spannend traag op om de espressivo-uitbarstingen nog overrompelender te doen uitkomen. Deze aanvankelijke bedachtzaamheid, de contemplatie die dit spel zo sterk karakteriseert, verzandde nergens in lege, spanningsloze retoriek. Steeds waren zin en zeggingskracht voorhanden. Maar ook passagewerk, polyfonie en harmonische kleur kwamen overtuigend door deze pianist uit de verf.
Rachmaninoff
Na de pauze volgde de Prelude Opus 3 no 2 in cis. Het spel van Soerjadi was vol onverwachte contrasten en werd aangedreven door een energieke motoriek. Het begin was heel rustig. Vervolgens een levendig snel energiek middengedeelte. Tot slot weer het beginthema, maar dit keer heel krachtig.
Mendelssohn-Bartholdy en Sonatefragment van Kanter
Vooraf speelden Soerjadi en Kanter een toegankelijk stukje muziek dat Kanter zelf had gecomponeerd: "Sonatefragment". Daarna gaven zij Mendelssohn noten en bewezen dat met 'Lied ohne Worte opus 109 voor cello en piano meer dan uitstekend overkwam.
Granados
Voor wie snakt naar Spaans temperament in deze herfstmaanden is het werk van Granados Danse Espagnole Andaluza Opus 37 no 5 een echte aanrader. En dat kun je wel toevertrouwen aan het Pianotrio dat met zoveel passie het werk van deze Spaanse componist wist uit te voeren.
Piazzolla
Meer mensen laten kennismaken met ‘klassieke’ tangomuziek. Dit was precies wat de Argentijn Astor Piazzolla (1921-1992) in zijn tijd voor ogen had. In de bewerking voor het Pianotrio is een grote solorol voor de cello weggelegd, waardoor het stuk dramatiek en diepte krijgt. Weemoed gaat hand in hand met Zuid-Amerikaanse vrolijkheid. Het Pianotrio zorgde voor afwisseling en voor warme tegenstemmen en drive.
In Oblivion (vergetelheid) was duidelijk te horen hoe complex de muziek van Piazzolla kan zijn. Dit stuk was heel rustig. Piazzolla’s muziek Bordel 1900 was vrolijk en speels. De violiste Agnes Houtsmuller lichtte toe dat het thema daarvan een code is die het schorem floot als de politie in aantocht was, dan stoof iedereen weg en waren de straten uitgestorven...
En in Café 1930 en in Nightclub 1960 waren alle stemmen met elkaar verweven en volgden elkaar in een razend tempo op. Na dit muzikale vuurwerk kwam er plotseling een rustiger geluid: vage herinneringen aan vervlogen tijden - een overgang die kenmerkend is voor de abrupte stemmingswisselingen in Piazzolla’s muziek. Hieruit blijkt het duidelijkst dat het Pianotrio een prestatie van niveau leverde met ontroerend, puntgaaf en zinderend samenspel dat met lef werd gebracht.
Een aanhoudend applaus van de toehoorders volgde onmiddellijk bij de traditionele bloemenhulde. Als dank speelde het Pianotrio een toegift van Manuel de Falla "Danse espagnole". Zo kwam er een einde aan dit romantische zonnige herfstconcert in Duivenvoorde.
|
