Slechts één Spaanse dag en ontelbare Argentijnse nachten
Ruud Braggaar
Voorschoten
Verteller Jan Terlouw met Orion Ensemble op ongebaande paden
In de reeks kasteelconcerten werd op zaterdag 22 april jl. in kasteel Duivenvoorde in Voorschoten “Een Spaanse dag en Argentijnse nachten” uitgevoerd. Dit muzikale verhaal van Jan Terlouw is geïnspireerd op de muziek van de Argentijnse componist Astor Piazzolla (1921-1992) en de Spaanse componist Joaquin Turina (1882-1949). Zijn voordracht werd door het Orion Ensemble - bestaande uit Pauline Terlouw, viool, Carla Schrijner, cello en Leonard Leutscher, piano - met een bijna bezeten passie omlijst.
In elk leven is plaats voor maar één grote liefde. Vóór die ervaring hadden we geen weet van haar bestaan, erna is het leven nog slechts een onbelangrijke toegift. Zo ongeveer zou men de strekking van dit verhaal kunnen karakteriseren, dat begint met de jeugd van de gitarist Miguel in een zomers Argentinië. ‘Het is heet, zinderend heet…’, draagt Terlouw voor. ‘Het dansen van Miguel, toeristen die zich vergapen, zijn hoofd staat niet naar erotiek…’, tot de piano inzet en door de opzwepende muziek van het gehele trio de hartstocht weer wordt opgeroepen. Dan verstilt Piazzolla’s muziek, om vervolgens weer heel fel te worden. ‘Het is niet te ontkennen…, hij is een verleider uit roeping…, zoals anderen het graan verbranden of bloemen vertrappen…’ en de viool speelt een trieste melodie, piano en cello vallen in en het wordt onstuimig en dreigend tot de pianist een woeste dans speelt en de bladeren dwarrelen.
Het is herfst, een vrouw komt voorbij. De cello laat Bach horen en Hongaarse klanken. ‘Miguel houdt van vrouwen, elke relatie heeft even iets blijvends, heel even maar…’. De bomen zwiepen, zo laat de viool ons weten en in Europa is het nu voorjaar en zachte pizzicato’s van viool en cello kondigen Miguels vertrek aan naar de oude wereld. De Spaanse Michaela zal deze dag nooit vergeten. Tonen van de cello doen haar ontwaken. ‘Als de zon op z’n hoogst is ziet ze hem: een Argentijn met een gitaar…, een regen van vonken, opnieuw gebeurt het, zo oud als de wereld…’. Muziek van de Spanjaard Turina: staccato’s uitvloeiend in lieflijke melodieën, dreigend onweer, rust.
De winter en de lente kennen voor man en vrouw beiden nog slechts een wanhopig verlangen naar die ene dag. Die komt natuurlijk nooit meer terug. Michaela trouwt, krijgt kinderen en wordt gelukkig, Miguel, de gitarist, gaat terug naar zijn land en wordt oud en eenzaam, zoals het hoort. Dat is in de muziek van Piazzolla allemaal te horen.
Pauline Terlouw vindt dat de muziek van Astor Piazzolla thuishoort in het rijtje Bach en Schubert. De muziek zit inderdaad vol verrassende wendingen en rijke melodieën en zij kon haar hart ophalen aan allerlei violistische kunstjes, wat niet wil zeggen dat haar spel een kunstje zou zijn. Zij was, net als de andere musici in grote vorm en dat kwam mede door de omgeving en het stimulerende publiek. Pianist Leonard Leutscher putte, zoals hij zei, uit die wisselwerking de energie om zich helemaal te geven en dat gold ongetwijfeld ook voor de overigen.
|
